Lissa (20 jaar) was verliefd en deelde naaktfoto's met haar vriend. Hij stuurde de foto's door naar zijn vrienden. Lees hier het moedige verhaal van Lissa over haar ervaring met wraakporno en hoe Joke, begeleider bij het JAC (Jongerenaanbod van het CAW), haar geholpen heeft.

Smoorverliefd

“Op mijn 16 jaar was ik smoorverliefd op Pierre, een jongen van twee jaar ouder. Na een avondje sms’en, vroeg hij een pikante foto. Ik durfde dat niet, maar hij zou er ook eentje sturen. Uiteindelijk heb ik dit dan toch maar gedaan. Ik verstuurde de foto via de applicatie Snapchat. Ik zag dat Pierre een screenshot had gemaakt, maar hij beloofde de foto te verwijderen. Een paar dagen later was onze relatie voorbij. We waren twee maanden samen.”

Iedereen keek naar mij

“Op een maandagochtend in mei kwam ik toe op school. Iedereen op de speelplaats keek naar mij. Ik ging bij mijn vrienden staan en zij vertelden mij dat er naaktfoto’s van mij rondgingen. Iedereen had ze ondertussen gezien.”

“Ik hoorde achteraf dat een meisje een roddel had verspreid dat ik Pierre zou beschuldigd hebben van aanranding. Dit is niet waar. Uit wraak heeft hij mijn naaktfoto’s doorgestuurd. Hij beweert dat hij dit niet heeft gedaan, maar zijn vrienden zeggen van wel.”

“Ik heb dit de dag zelf tegen een leerkracht gezegd. De leerkracht heeft Pierre aangesproken dat dit niet oké was, maar het was al te laat. De ganse school had de foto’s reeds gezien.”

“Mijn klastitularis heeft me aangeraden om naar het JAC (jongerenwerking van het CAW) te gaan. Het is gratis, dichtbij en je wordt er goed geholpen, zei ze.”

In gesprek gaan

“Mijn leerkracht is de eerste keer meegegaan. Bij het JAC heb ik Joke leren kennen. Joke heeft me 4 jaar lang geholpen en bijgestaan. Ze leerde me hoe ik best kan omgaan met mijn gevoelens en kan omzetten in iets positiefs. We hebben veel gepraat en Joke luisterde naar mijn verhaal en gaf raad hoe ik met iets kon omgaan. Ik ben dankbaar voor de gesprekken met Joke. Als die er niet waren, dan was het niet goed gekomen.”

Mijn ouders wisten van niets

“Mijn ouders wisten niet wat er met mij aan de hand was, maar ze zagen wel dat ik vaak huilde. Ik heb uiteindelijk de moed gevonden om de situatie aan mijn zus te vertellen. Daarna heb ik dit ook aan mijn ouders verteld. Ze waren niet kwaad. Ze vonden wat ik gedaan heb niet slim, maar ze hebben me wel enorm gesteund.”

Aangifte politie

“Ik wou geen aangifte doen bij de politie. Uiteindelijk heeft mijn vader aangifte gedaan. Ik moest bewijzen verzamelen dat de foto’s verspreid werden via groepsgesprekken op sociale media. Drie namen heb ik doorgegeven aan de politie. Deze jongens en meisjes werden aangesproken door de inspecteur om hen te leren dat het echt niet oké is om privé-beelden te delen met anderen. Sommigen zijn achteraf sorry komen zeggen. Anderen wilden er niets mee te maken hebben en zeiden dat het allemaal niet waar is. De klacht werd enkele weken later geseponeerd.”

Contact verbroken

“De meeste vrienden hebben me als een blok laten vallen. Ze moesten niets meer weten van mij. Twee goede vrienden zijn gebleven. Mijn beste vriend Thibault spreek ik nog elke dag. We hebben jarenlang samen in de klas gezeten."

De school deed niets

“De school heeft niets gedaan. Ik werd gepest, uitgelachen en aangestaard. In september ben ik in een andere school gestart. Ik kon niet meer terug gaan naar mijn oude school. Iedereen keek naar mij en mijn punten waren niet meer zo goed. Mijn nieuwe school heeft me enorm geholpen. De leerkrachten waren op de hoogte van de situatie. Op een bepaald moment in mijn nieuwe school passeerde ik een klas vol jongens. Ze lachten met mij en scholden me uit. De leerkracht is de klas ingegaan en heeft de jongens gestraft en uitgelegd dat hun gedrag echt niet oké was. Ik voelde me op mijn nieuwe school heel begrepen.”

Vier jaar later

“Nu zijn we vier jaar later. Ik heb er minder last van, omdat er minder over wordt gepraat. Het heeft nog steeds een impact op mij. Langs drukke terrasjes met veel volk durf ik niet te passeren. Ik ben bang dat mensen mij zullen herkennen en me uitschelden. Daarom kies ik ervoor om naar rustige locaties te gaan.”

“Aan jongeren die momenteel hetzelfde meemaken, zou ik willen zeggen: laat de moed niet zakken.”

Zoek hulp

“Ga direct hulp zoeken. Je hoeft je niet te schamen. Dit gebeurt nu eenmaal. Ofwel heb je geluk en worden je foto’s in mindere mate rondgestuurd. Ofwel heb je zoals ik brute pech en heeft de hele school de foto’s gezien. Het is belangrijk dat je tijd voor jezelf neemt. Antwoord even niet op berichtjes, ga er niet op in. Zoek hulp en praat erover met vrienden en volwassenen die je vertrouwt. Het is super belangrijk dat je jezelf niet verstopt.”

Werden jouw naaktfoto’s zonder jouw toestemming doorgestuurd?

Neem contact op met 'Slachtofferhulp Nederland' of voor Belgie 'Slachtofferzorg Belgie'

Heb je nood aan een gesprek met een professionele hulpverlener? We luisteren naar jou. Het is belangrijk dat je praat over wat je overkomen is

Bron: dewereldmorgen.be | Interview - Tessa Claes, CAW